گزده درس سیصد و نود و پنج
بحث در روایات باب «مَا جَاءَ فِي الاِثني عَشَرَ وَ النَّص عَلَيهِم (ع)» است و استاد در درس گذشته، بخشی از حدیث سوم را بررسی کرد و در این درس به ترجمه و تبیین بخشهای باقیمانده آن میپردازد. در این حدیث بحث دربارهی لوحی است که خداوند آن را به پیامبر اسلام (ص) داده، سپس آن حضرت به فاطمه زهرا (س) هدیه داده است و در آن، نامهای اوصیای پیامبر گرامی اسلام آمده است. استاد درس را از عبارت ذیل شزوع میکند: «إِنِّي لَمْ أَبْعَثْ نَبِيّاً فَأُكْمِلَتْ أَيَّامُهُ وَ انْقَضَتْ مُدَّتُهُ إِلَّا جَعَلْتُ لَهُ وَصِيّاً وَ إِنِّي فَضَّلْتُكَ عَلَى الْأَنْبِيَاءِ وَ فَضَّلْتُ وَصِيَّكَ عَلَى الْأَوْصِيَاءِ وَ أَكْرَمْتُكَ بِشِبْلَيْكَ وَ سِبْطَيْكَ حَسَنٍ وَ حُسَيْنٍ...: من هيچ پيامبرى را مبعوث نساختم كه دورانش كامل شود و مدتش تمام گردد، جز اينكه براى او وصى و جانشينى مقرر كردم. من، تو را بر پيامبران برترى دادم و وصى تو را بر اوصياء ديگر و تو را به دو شيرزاده و دو نوهات حسن و حسين گرامى داشتم. امام حسن را بعد از سپرى شدن روزگار پدرش كانون علم خود قرار دادم و حسين را خزانهدار وحى خود ساختم و او را به شهادت گرامى داشتم و پايان كارش را به سعادت رسانيدم. او برترين شهداء است و مقامش از همه آنها عاليتر میباشد. كلمه تامه (معارف و حجج) خود را همراه او و حجت رساى خود (براهين قطعى امامت) را نزد او قرار دادم، به سبب عترت او پاداش و كيفر دهم. در ادامه روایت به توصیف یکایک ائمه (ع) میپردازد و در پایان روایت از قول عبدالرحمن بن سالم آمده است: ابوبصير گفت: اگر در دوران عمرت جز اين حديث نشنيده باشى، تو را كفايت كند، پس آن را از نااهلاش پنهان دار.
کلیدواژه: کافی: کتاب حجت، باب «مَا جَاءَ فِي الاِثني عَشَرَ وَ النَّص عَلَيهِم (ع)» (روایت 3).