کتاب فرائد الأصول شیخ انصاری:
کارشناس محترم در آغاز به تبیین چهار نکته مهم و اساسی پرداخته است: 1. مرحوم محقق در معارج گفته است من استصحاب را حجّت می دانم وفاقاً للمفید. 2. بعد از اینکه فرموده من استصحاب را حجّت می دانم آمده است أدله حجیّت استصحاب را ذکر کرده که روایات باشد.3. ایشان بعدا کلام سید مرتضی(ره) را نقل کرده است و فرموده سید مرتضی می گوید استصحاب حجّت نیست.4. گفته است باید نگاه کنیم که مستصحب چیست؟. اگر دلیلی که دلالت بر مستصحب می کند دلالت بر استمرار داشت استصحاب حجّت است و اگر دلالت بر استمرار نداشت استصحاب در او حجّت نیست.
صاحب معالم و فاضل جواد گفته اند محل نزاع مال قسم دوم است و محقق را جزء منکرین شمرده اند. مرحوم شیخ می فرماید اولاً محل نزاع عام است و نمی توان محقق را جزء منکرین بشماریم. ثانیاً محقق از همان اول مفصل بوده است و می گفته استصحاب قسم اول حجّت است و استصحاب قسم دوم حجّت نیست. در نهایت به تقسیم استصحاب به اعتبار دلیل دال بر مستصحب پرداخته به این صورت که این این دلیل دو صورت دارد:1. گاهی این دلیل خودش یا به کمک أدله خارجیه دلالت بر استمرار مستصحب دارد تا حصول رافع یا غایت.2. گاهی این دلیل دلالت بر استمرار ندارد. استصحاب به این اعتبار بر دو نوع است: الف. استصحاب امری که دلیلش دال بر استمرار است. تعبیر به شک در رافع می شود. ب. استصحاب امری که دلیلش دال بر استمرار نیست. تعبیر می شود به استصحاب در شک در مقتضی. سؤال: آیا استصحاب در قسم اول که استصحاب در شک در رافع باشد؛ داخل در محل نزاع(حجیّت استصحاب) است؟.در مسأله دو نظریه است:1. استصحاب در قسم اول داخل در محل نزاع نیست؛ بلکه استصحاب در شک در رافع بالاتفاق حجّت است.2. مرحوم شیخ استصحاب قسم اول داخل در محل نزاع است. به دلیل سه شاهد: شاهد اول: انکار سید مرتضی. شاهد دوم: جمع بین کلمات علماء. شاهد سوم: أدله مثبتین و أدله منکرین. صاحب معالم، مرحوم محقق را جزء منکرین شمرده بود. مرحوم شیخ اثبات کرد که مرحوم محقق از همان اول تا به آخر جزء مفصلین بوده