گزیده درس صد و پنجاه
در پایان درس قبلی استاد وارد شرط دوّم استصحاب گردید که مکلف در حال شک لاحق متیقِن به وجود متیقَن در زمان سابق باشد. به عبارت دیگر شک از قبیل شک در بقاء باشد و شک در حدوث نباشد. سئوالی که در درس قبلی مطرح گردید، این بود که آیا میتوان از روایات و اخبار استصحاب قاعده یقین را بدست آورد یا نه؟ بر اساس نظریه مشهور و همچنین نظر مرحوم شیخ با روایات استصحاب نمیتوان قاعده یقین را بدست آورد و چنانچه قاعده یقین به غیر از روایات با دلایل دیگری به اثبات برسد، آن برای خودش یک قاعده مستقل میشود و ارتباطی با استصحاب ندارد. در ادامه مرحوم شیخ قول دیگر را در این مورد بررسی میکند و صاحبان آن قول میگویند: روایات استصحاب هر دو قاعده را دربر میگیرد و در واقع هم قاعده استصحاب و قاعده یقین از آن بدست میآید. البته خود این قول به قول ریزتر تقسیم میشود که یکی معتقد است گر چه این اخبار بالذات هم استصحاب و هم قاعده یقین را شامل میشود؛ ولی انصراف به استصحاب دارد. قول دوم این است که انصراف به استصحاب هم ندارد، بلکه هر دو قاعده از اخبار استصحاب ثابت میشود. مرحوم شیخ این دو قول را نمیپذیرد و معتقد است که اخبار استصحاب مختص استصحاب است. لذا از نظر مرحوم شیخ نمیتوان با اخبار استصحاب هر دو قاعده [استصحاب و قاعده یقین] را به اثبات رسانید؛ بلکه اخبار استصحاب، مختص استصحاب است.
کلیدواژه: بررسی شرط دوّم استصحاب.