گزیده درس شصت و نُه
بحث همچنان در بارۀ استصحاب در امور تدریجی است. در خارج یک سلسله اموری مانند حرکت، صحبت کردن، جریان آب، قرآن خواندن و امثال این موارد وجود دارند که به صورت تدریجی و شیئاً فشیئاً ایجاد میشوند. در درس قبلی ماهیت این امور تبیین گردید که ویژگی اصلی این امور این است تا زمانی که جزء سابق از بین نرود، جزء لاحق ایجاد نمیشود، مثلاً در تکلم تا زمانی که حرف اوّل و کلمه اوّل تمام نشود، حرف دوّم و کلمه دوّم به وجود نمیآید. مرحوم شیخ در این امور قایل به استصحاب گردید و بر این کلام شیخ اشکال شد که در کلی قسم سوم از تنبیه اوّل استصحاب جاری نمیگردید، در اینجا نیز استصحاب جریان نمییابد. ایشان از این اشکال پاسخ گفت و آن را بلااشکال دانست و فرمود که مجموعهی این اجزاء به پشتیبانی عرف یک امر محسوب میشود. در تکملۀ مباحث قبلی یک پرسشی مطرح میشود که عرف با کدام ملاک و پشتوانه، وحدت را اعتبار و در برخی موارد آن را نفی میکند؟ مرحوم شیخ در جواب میفرماید که عرف بدون ملاک نیست و سپس برای آن چندین ملاک بیان میکند.
کلیدواژه: بررسی استصحاب در امور تدریجی.