گزیده درس نود و هفت
مرحوم شیخ در درس قبلی فرمود که با توجه به عدم تفکیک لازم از ملزوم چنانچه ظن به ملزوم محقق شود، خود به خود ظن به لازم هم ایجاد میشود. با درنظر داشت به این مبنا براساس مبنای قدماء که آنها حجیت استصحاب را از باب افادهی ظن میدانند، چارهی جزء پذیرش اصل مثبت وجود ندارد. ولی در صورتی که استصحاب را اماره بدانیم، در آن صورت مثبتات آن نیز حجت خواهدبود، همانگونه که لوازم عقلی و عادی خبر واحد ثقه حجت است، لوازم عقلی و عادی استصحاب هم باید حجت باشد. مرحوم شیخ بعد از پایان دادن به این بحث و برای بررسی مبحث جدید، قبول میکند که شاید دلیل پذیرش اصل مثبت همان اماره استصحاب و حجیت استصحاب از باب ظن موجب شده است که اغلب قدماء و متأخران، اصل مثبت را قبول داشته و در فقه براساس این اصل فتوا دادهاند. در ادامه مرحوم شیخ به برخی از فروعات اشاره میکند که از جمله یک مثال از بحث میراث نقل نموده است.
کلیدواژه: بررسی اصل مثبت.