گزیده درس صد و هشتاد
در این درس استاد وارد تنبیه سوم اصل صحت میشود و محتوای آن را این مسئله تشکیل میدهد که آیا اصل صحت، صحت مطلقه را به اثبات میرساند یا اصل نسبی را ثابت میکند؟ استاد در ابتدا معنا و مقصود صحت مطلقه و نسبی را توضیح میدهد. مراد از صحت مطلقه این است که شعاع اصل صحت محدود نیست و تمام اجزاء و شرایط را فرا میگیرد و در مقابل مقصود از صحت نسبی این است که شعاع آن محدود است و تمام اجزاء و شرایط را دربر نمیگیرد. بعد از اینکه ما را با معنا و مقصود صحت مطلقه و صحت نسبی آشنا میسازد، آنگاه به تبیین موضوع بحث میپردازد. از نظر مرحوم شیخ اصل صحت، یک اصل نسبی و شأنی است و تمام اجزای مربوط به یک عقد را به اثبات نمیرساند. مثلاً چنانچه این اصل در ایجاب جاری شود؛ معنایش این نیست که قبول نیز با آن به اثبات برسد؛ بلکه تنها ایجاب را اثبات میکند و اگر بعداً قبول به آن ملحق شود، آن عقد بدون عیب و نقض خواهدبود. در مجموع ایشان در این تنبیه به دنبال اثبات اصل صحت محدود است و بر این باور میباشد که اصل صحت ضامن متعلق و آثار متعلق خودش است و فراتر از آن را ثابت نمیکند. بعد از اینکه مرحوم شیخ با مثالهای مختلف تبیین موضوع میکند و نظریه ابتدایی خودش را توضیح میدهد، سپس بدنبال بررسی اقوال در ارتباط با این مسئله است. این امر نشان میدهد که برخی از فقها قایل به صحت مطلقه است و ایشان آنها را مورد بررسی قرار میدهد.
کلیدواژه: بررسی تنبیه سوم، اصل صحت.