گزیده درس دوصد و بیست و نُه
بحث در بارهی صورت خطابه است و بیان شد که در صورت خطابه لازم نیست تا تمام شرائطیکه در برهان وجود دارد، در خطابه هم وجود داشته باشد. چنانچه خطیب از قیاس استفاده بکند و شکل استدلال شکل قیاسی باشد، لازم نیست که این شکل واجب تمام شرائطی که در برهان وجود داشته، دارا باشد. همچنین خطیب میتواند از استقرای ناقص بهره بگیرد باز برای مخاطبان قابلاعتماد است و همینطور اگر از تمثیل استفاده کند. لذا، همانگونه که در خطابه از لحاظ مادی، تمام شرائط برهان لازم نبود، از لحاظ صوری هم شرائط برهان لازم نیست. در ادامه مرحوم مصنف، چند اصطلاح را معنا میکند که آنها عبارت است از: تثبیت، ضمیر، تفکیر، اعتبار، برهان و موضع. ایشان بعد از بررسی مفاهیم یادشده، به سراغ ضمر میرود و میفرماید: خطیب در اغلب اوقات مجبور است به دلیل برخی از امور، کبرای قیاس را ذکر نکند که به یک مورد آن در این درس اشاره میشود.
کلیدواژه: صور خطابه و تبیین برخی اصطلاحات.