گزیده درس دوصد و چهل و نُه
بخثی که از صناعت شعر باقیمانده، این بحث است که شعر از کجا متولد میشود؟ به دیگر سخن، چه چیزی باعث پدید آمدن شعر میشود؟ در این زمینه با توجه به آیه شریفه: «والشعراء یتبعهم الغاوون»، دیدگاههای مختلفی در این زمینه ارائه شدهاند. مرحوم مصنف بر این نظر است که منشاء شعر یک موهبت الهی است که به برخی افراد داده شده است و چنانچه این گونه افراد بتوانند با تلاش، کوشش، تکرار و تجربه آن قوهی شعری و شاعری را به فعلیت برسانند، شاعر میشوند. لذا، به هر پیمانه تلاش و کوشش انجام گیرد به همان پیمانه شاعر قوی و زبردست خواهدشد. بنابراین، منشاء شعر و شاعری خدادادی است و اکتسابی نیست. ایشان در ادامه میفرماید: حقیقت آن است که شاعر زبردست در ابداعات و ابتکارات خود از ضمیر ناخودآگاهِ خود بهره میگیرد. زیرا شعر همچون الهامی است که از درون شاعر میجوشد و بر زبانش جاری میشود و زمانی آگاهانه و زمانی ناآگاهانه است. از اینرو، شاعر گاهی بدون اینکه آمادگی داشته باشد بهترین اشعار را میسراید و گاهی با آنکه کاملاً هوشیار است و تلاش میکند نمیتواند یک بیت هم بگوید.
کلیدواژه: منشاء و خاستگاه شعر در آدمی.