گزیده درس درس دوصد و چهل و چهار
استاد در جریان درس قبلی وارد باب «الإشارة و النص على أبيالحسن الرضا (ع)» شد و هفت حدیث این باب را در همان درس بررسی نمود. این درس با ترجمه و تبیین حدیث هشتم شروع میشود که در رابطه با نامه امام کاظم (ع) راجع به جانشین خودش هست. این حدیث را حسين بن مختار نقل میکند و میگويد: زمانى كه امام موسى (ع) در زندان بود، نوشتههایی به ما ميرسيد كه دستور من به پسر بزرگام (امام رضا) اين است كه چنين و چنان كن و به فلانى چيزى مده تا تو را ببينم يا آنكه خدا به مرگ من حكم كند. در ادامه استاد احادیث نهم، دهم، یازدهم، دوازدهم و سیزدهم و بخشی از حدیث چهاردهم را میخواند. در حدیث نهم همانند حدیث هشتم به نامه امام کاظم (ع) راجع به جانشین خودش اشاره شده و در حدیث دهم على بن يقطين میگويد: امام موسى (ع) از زندان برای من نامه نوشت كه فلانى پسر من است، آقا و سرور فرزندان من است و من كنيه خودم را به او بخشيده ام. احادیث یازدهم و سیزدهم به امامت و نشانههای امامت امام رضا (ع) پرداخته و حدیث دوازدهم به انحراف شیعیان بعد از شهادت امام صادق (ع) اشاره دارد. در این میان حدیث چهاردهم قدری طولانی است و آن را یزید سلیط نقل میکند. يزيد بن سليط زيدى میگويد: در بين راهى كه به عمره ميرفتيم به امام موسى (ع) برخوردم و عرض كردم: قربانت گردم، اين مكان را كه ما در آن هستيم به ياد مىآوريد؟ امام (ع) فرمود: آرى، تو هم يادت مىآيد؟ عرض كردم: آرى، من و پدرم شما را در اينجا ملاقات كرديم و امام صادق (ع) و برادران شما هم بودند. پدرم به امام صادق (ع) عرض كرد: پدر و مادرم به قربانت، شما همه امامان پاك میباشید؛ ولى كسى از مرگ بر كنار نميماند. به من مطلبى بفرمایيد كه به جانشين خود باز گويم تا گمراه نشود، سپس امام ادامه میدهد ...
کلیدواژه: کتاب حجت، باب «الإشارة و النص على أبيالحسن الرضا (ع)» (روایات 8 ـ 14).