گزیده درس دوصد و شصت و پنج
استاد درس را با بررسی روایت بیست و هشتم باب «فی الغیبة» شروع میکند که در مورد وظیفه شیعیان در زمان غیبت امام زمان (ع) است. منصور از مردى نقل ميكند كه وی امام صادق (ع) پرسیده است هرگاه روز را صبح و شام كنم و امامى را كه از او پيروى كنم نبينم، وظیفهام چیست؟ فرمود: کسی را که بايد دوست داشته باشى دوست بدار و کسی را که بايد دشمن بدارى دشمن بدار تا خداوند او را ظاهر نماید. حدیث بیست و نهم در مورد دعای امام صادق (ع) در زمان غیبت است و این حدیث را زرارة بن اعين از امام صادق (ع) نقل میکند. حدیث سیام درباره چگونگی ظهور امام زمان (ع) است و آن را مفضل بن عمر از امام صادق (ع) در تفسير آیه شریفه 8، سوره مدثر نقل نموده است. حدیث سی و یکم در مورد علت محرومیت مردم از وجود ائمه (ع) است که محمد بن فرج میگويد: امام باقر (ع) برای من نوشت: زمانىكه خداوند بر مردم خشم میكند ما را از مجاورت آنها دور كند. در ادامه استاد وارد باب «ما يفصل به بين دعوى المحق و المبطل في أمر الإمامة» میشود که این باب به وجه تمایز مدعی حق از مدعی باطل امامت اشاره میکند و مرحوم کلینی نوزده روایت تحت عنوان این باب جمعآوری کرده است. حدیث اوّل که یک حدیث طولانی است به چگونگی برخورد و احتجاج امام علی (ع) با مخالفاناش میپردازد.
کلیدواژه: کتاب حجت، باب «فی الغیبة (روایات 28 ـ 31)» و باب «ما يفصل به بين دعوى المحق و المبطل في أمر الإمامة (روایت 1)».