گزیده درس دوصد و هفتاد و چهار
بحث در رابطه با حدیث سیزدهم باب «ما يفصل به بين دعوى المحق و المبطل في أمر الإمامة» است که محتوای آن را علامات و نشانههای امامت امام رضا (ع) تشکیل میدهد. در این حدیث عبداللَّه بن مغيره میگويد: من واقفى مذهب بودم كه رهسپار حج شدم و به مكه رسيدم در دلم راجع به مذهب واقفیه شك افتاد. در این موقع خودم را به ملتزم چسپانيدم و به پیشگاه خدای متعال دعا کردم: بار خدايا تو خواستهام را ميدانى و مرا به راه راست هدايت كن. بلافاصله در دلم افتاد كه خدمت امام رضا (ع) بروم. از اینرو خدمت امام (ع) به مدينه آمدم و آن حضرت تا مرا ديد، فرمود: خدا دعايت را اجابت كرد و به راه راست خودش هدايت نمود. عرض كردم گواهى میدهم كه تو امام برحق و حجت خدا در روی زمین هستی. حدیث چهاردهم در مورد نفی امامت عبدالله أفطح است و این حدیث را احمد بن محمد بن عبداللَّه نقل کرده است. ایشان میگوید: عبداللَّه بن هليل به امامت عبداللَّه افطح اعتقاد داشت، سپس به سامرا رفت و از آن عقيده برگشت. حدیث پانزدهم به معجزهی پیامبر گرامی اسلام (ص) اختصاص دارد که این معجزه برای نشان دادن جانشین آن حضرت است. حدیث شانزدهم مربوط به مخالفت امام باقر (ع) با قیام زید بن علی (ع) است. در این حدیث آمده است که زيد بن على (ع) خدمت امام باقر آمد و این در حالی بود که نامههاى مردم كوفه بدستاش بود و در آن نامهها از اجتماع و قیام سخن به میان آمده بود و از زيد خواسته شده بود به کوفه بیاید. امام باقر (ع) فرمود: شروع اين نامهها از طرف آنها بوده يا جواب نامههایى است كه شما برای آنها فرستادهايد؟
کلیدواژه: کتاب حجت، باب «ما يفصل به بين دعوى المحق و المبطل في أمر الإمامة» (روایات 13 ـ 16).