گزیده درس دوصد و نود و هشت
بحث در روایات باب «موالید الائمة (ع)» است و در درس گذشته، روایت اوّل این باب بررسی شد. استاد درس را با ترجمه و تبیین روایت دوّم شروع میکند که این روایت را حسن بن راشد از امام صادق (ع) نقل میکند. روایت دوّم در مورد غذای بهشتی ائمه (ع) است و حسن بن راشد میگويد از امام صادق (ع) شنیدم که ميفرمود: زمانىكه خداوند بخواهد امام را بیافریند به فرشته فرمان میدهد كه شربتى از آب زير عرش گرفته به پدر امام میدهد تا بنوشد؛ پس آفرينش امام از آن شربت است. حدیث سوم به آیهای اشاره میکند که در هنگام ولادت روی بازوی ائمه (ع) نوشته میشود. هنگامی که مادر امام، امام را به دنیا میآورد، خداوند همان فرشتهاى كه نوشابه را برای پدر امام فرستاده بود، میفرستد تا بر بازوى راست امام تازه متولدشده بنويسد: «وَ تَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ صِدْقاً وَ عَدْلًا لا مُبَدِّلَ لِكَلِماتِهِ». روایت چهارم به چگونگی علم امام (ع) به اعمال مردم اشاره دارد. محمد بن مروان میگويد: از امام صادق (ع) شنیدم که ميفرمود: همانا امام در شكم مادر خودش ميشنود و هرگاه بدنیا میآید ميان دو شانهاش نوشته میشود: «وَ تَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ صِدْقاً وَ عَدْلًا لا مُبَدِّلَ لِكَلِماتِهِ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ». وقتی امر امامت به او میرسد، خدا برايش عمودى از نور مقرّر میدارد كه توسط آن، اعمال مردم را میبيند. حدیث پنجم به نحوهای ولادت انبیاء و اوصیاء میپردازد و این حدیث را اسحاق بن جعفر از پدرش (امام صادق) نقل میکند.
کلیدواژه: کتاب حجت، باب «موالید الائمة (ع)» (روایات 2 ـ 5).