گزیده درس صد و هفتاد
درس صد و هفتاد از «قال: وارتکاب اقلّ القبیحین مع امکان المخلص»، شروع شده است و تا «انّه تعالی یخلق العالم لنفعهم» ادامه دارد. در پایان درس قبلی استاد وارد بحث مسئله دوم گردید و در آن مرحوم خواجه فرموده است که خداوند کار قبیح را انجام نمیدهد و واجب را ترک نمیکند. مرحوم علامه فرمود که مردم در این زمینه اختلافنظر دارند و معتزله همان سخن مرحوم خواجه را میگوید، ولی اشاعره با سخن معتزله مخالفت کرده و کارهای قبیح را به خدا نسبت داده است. مرحوم علامه دلایل دیدگاه معتزله را بیان میکند یکی از آن دلایل این است که خداوند برای انجام دادن کار نیکو داعی دارد بدون اینکه کدام بازدارندهیی برای او وجود داشته باشد. از سوی دیگر بازدارنده برای انجام کار قبیح دارد بدون اینکه کدام داعی برای آن داشته باشد. دلیل دوم، چنانچه صدور فعل قبیح یا ترک واجب از خدا جایز باشد، اطمنان به وعده و وعید خداوند از بین میرود، به خاطر اینکه بر این اساس سخن دروغ در حق او ممکن است. در ادامه استاد وارد مسئله سوم میشود که خداوند بر انجام فعل قبیح قدرت دارد. به این معنا که قدرت خداوند بر فعل قبیح تعلق میگیرد، به خاطر اینکه قدرتش به تمام ممکنات مساوی است؛ ولی در عین حال این عموم قدرت با امتناع بعدی (صدور قبیح از خداوند) منافات ندارد. لذا، تمام اندیشمندان گفتهاند که خداوند بر انجان کار قبیح قادر است؛ ولی نظام با این نظر مخالفت کرده است و او استدلال نموده است که صدور فعل قبیح از خدا، دلالت بر نادانی یا نیازمندی خداوند میکند و این هر دو در حق باری تعالی محال است و مرحوم خواجه و علامه از این شبهه پاسخ میدهند. مسئله چهارم در این مورد بحث میکند که فعل خدا هدف و غرض دارد. در این زمینه اختلافنظر وجود دارد و معتزله قائل شده است که خدا در افعال خود غایت و غرض دارد و اشاعره آن را انکار کرده است.
کلیدواژه: فعل خدا دارای غرض است.