گزیده درس دوصد و چهل
درس دوصد و چهل از «قال: و سائر السمعیات من المیزان و الصراط و الحساب و ...»، شروع شده است و تا «فی جمیع ما جاء النبی (ص) موجود فیه فیکون مؤمناً» ادامه دارد. در ادامه درس قبلی مرحوم خواجه میفرماید: سائر اموری که در ادله نقلی، نظیر میزان، صراط، حساب و باز شدن نامه اعمال آمده است، اینها از امور ممتنع نیستند و دلایل نقلی بر ثبوت آنها دلالت میکند و بدین جهت تصدیق آنها واجب میباشد. مرحوم علامه میفرماید: در رابطه با کیفیت میزان اختلاف شده است و بزرگان معتزله معتقدند که ترازوی حقیقی گذاشته میشود که دو کفه دارد. عباد و گروهی از بصریها و برخی از بغدادیها گفتهاند: مراد از موازین، عدالت است و ترازوی حقیقی نیست. در رابطه با صراط هم دو قول وجود دارد که مرحوم علامه آن دو قول را توضیح داده است. بحث بعدی در این است که آیا بهشت و دوزخ آفریده است یا نه؟ در این مسئله نیز دو قول وجود دارد. مسئله پانزدهم در بارهی اسماء و احکام است و مرحوم خواجه در ابتدا از ایمان بحث میکند و آن را تعریف مینماید. مرحوم علامه فرموده است که در ایمان اختلاف پیش آمده است و سپس فرموده است که جای بررسی آن در اینجا نیست. در ادامه مرحوم خواجه واژه «کفر» را معنا میکند و سپس مرحوم علامه در لغت و اصطلاح آن معنا مینماید. مرحوم خواجه بدنبال معنای کفر، واژه «فسق» را معنا میکند و آن را خروع از طاعت خداوند همراه با ایمان میداند. در آخر، واژه «فسق» را بررسی میکند و آن را به آشکار ساختن ایمان و پنهان کردن کفر تعریف میکند. در رابطه با «فاسق» در میان فرقههای مختلف اسلامی اختلاف شده است و مرحوم علامه فرموده است که سخن حق را در مورد «فاسق» مرحوم خواجه فرموده است.
کلیدواژه: اسماء و احکام