گزیده درس صد و چهل و دو
شرط اوّل، راجع به اعتبار مسافت بود که مرحوم محقق در آن، چهار فرع را مطرح کرده است و فرع اوّل آن مورد بررسی قرار گرفت.
گفته شد برای اینکه مسافر بتواند نمازش را بشکند باید مسافتی به مقدار هشت فرسخ بپیماید که با حساب امروزی در حدود چهلوچهار یا چهلوپنج کیلومتر میشود. مرحوم محقق این مسافت را با واژگان و اصطلاحات چون «مسیر یوم»، «دو برید» و «بیستوچهار میل» بیان کرد که «مسیر یوم» با دو واژه برید و میل تفسیر گردید و آنگاه هر برید معادل با چهار فرسخ و هر فرسخ برابر با سه میل درنظر گرفته شد. ایشان، سه فرع دیگر از شرط اوّل را در این درس مطرح میکند و سپس وارد شرط دوم میشود که راجع به قصد مسافت بحث میکند. مراد از قصد مسافت این است که باید مقدار آن را مشخص کند و مسافر بداند که از کجا تا به کجا میرود.
کلیدواژهها: قصد مسافت، مسیر یوم، برید، مسافت تقصیر و فرسخ.