گزیده درس دوصد و پنجاه
بحث در بارهی تتمهی شعر و شاعری بود. در درس گذشته بیان گردید که شعر با ضمر ناخودآگاه انسان ارتباط دارد. بدینجهت گاهی انسان بدون آمادگی بهترین اشعار را میسراید و گاهی با آنکه آمادگی دارد؛ ولی نمیتواند یک مصرع بسراید. لذا، شعر و شاعری با درون انسان در ارتباط است و یک چیز خدادادی است. در پایان، ایشان یکسری توصیههایی میکند و بعد از آن مباحث مربوط به صناعت شعر را به پایان میبرد. مرحوم مصنف در ادامه وارد فصل پنجم که به صناعت مغالطه اختصاص دارد وارد میشود و آن را در قالب سه مبحث کلی: «مقدمات، اجزاء صناعت ذاتی و اجزاء صناعت عرضیه» بررسی میکند. ایشان بحث را از مقدمات آغاز میکند. اولین مقدمه را به معنا و مقصود مغالطه اختصاص میدهد.
کلیدواژه: منشاء و خاستگاه شعر در آدمی و صناعت مغالطه.