گزیده درس بیست و چهار
درس بیست و چهارم از «المسألة الثالثة عشرة، فی التفریع علی القول بثبوت المعدوم و الاحوال»، شروع شده است و تا «فرع علی ثبوت ذلک الغیر فی نفسه»، ادامه دارد. مسئله سیزدهم در این باره بحث میکند که فروع و نتایجی وجود دارند برای اعتقاد به آن دو عقیده که مورد بحث قرار گرفت: یکی، گروهی از اهلسنت گفتند: چیزهایی به نام «ثابت» وجود دارند که نه موجود و نه معدوم هستند. دیگری، برخی از اهلسنت گفتند: چیزهایی به نام «حال و احوال» وجود دارند که آنها هم نه معدوم و نه موجود هستند. مرحوم خواجه و مرحوم علامه در اینجا میخواهند همان فروع و نتایج به آن دو عقیده را باطل کنند. استاد میلانی معتقد است که این قسمت از متن کتاب ارزش خواندن ندارد و خود مرحوم خواجه هم مسئله سیزدهم را بررسی کرده و به جایی میرسد، چنین میفرماید که من دیگر این بحث را ادامه نمیدهم، چون فائده ندارد. استاد به همین جهت متن کتاب را سریع میخواند و بخش قابلتوجهی از مسأله سیزدهم را تطبیق میکند.
کلیدواژه: بررسی و ابطال نتایج و فروع آن دو عقیده برخی از اهلسنت.