گزیده درس صد و پنجاه و نُه
درس صد و پنجاه و نُه از «(و اعلم) أنّ هذا الدلیل کما یدلّ علی وجوب البقاء ...»، شروع شده است و تا «و قد فرضناه واجبا هذا خلف»، ادامه دارد. در درس قبلی بررسی مسئله هفتم ناتمام ماند و استاد باقیمانده آن را ابتدا در این درس تدریس میکند، سپس به مسایل دیگر میپردازد. تا اینجا به اثبات رسید که خداوند موجودی است زمان و فنا ندارد و از بین رفتن ذاتاً برایش معنا ندارد. در این مسئله بحث راجع به «بقاء» خداوند است و بقاء یک حالت یا صفت خاصی در ذات خداوند نیست و ثابت شد که بقاء یک چیزی زائد بر ذات خدا نیست؛ بلکه دلیل بر باقی بودن خدا، همان واجبالوجود بالذات بودن خدا است. مسئله هشتم در بارهی وحدت خدا و نفی شریک بحث میکند. استاد پیش از بررسی این مسئله، مقدمهیی را راجع به خداشناسی بیان میکند که این مقدمه بسیاری از مباحث خداشناسی را پوشش میدهد. مرحوم خواجه و مرحوم علامه بیان میکند که وجوب وجود خدا بر نفی شریک دلالت میکند؛ به عبارت دیگر، وجوب وجود بر نفی زائد و نفی شریک دلالت دارد و اضافه بر آن دلایل عقلی و نقلی بر واحد بودن خداوند وجود دارد.
کلیدواژه: واحد بودن خداوند.