گزیده درس صد و پنجاه و هشت
استاد در درس گذشته تا حدیث هشتم باب «مَعرِفَة الإمام وَالرَّد اِلَیه» را بررسی کرد و از این درس به ترجمه و تبیین سایر احادیث این باب میپردازد. حدیث نهم از امام علی (ع) است که آن را امام صادق (ع) نقل نموده است. حضرت در این حدیث معتقد است كسانى كه از ولايت ما روگردانيده و ديگران را بر ما ترجيح دهند از صراط مستقيم انحراف پیدا کردهاند. در واقع، این حدیث را مقرّن از امام صادق (ع) نقل نموده است. ایشان میگوید: از امام (ع) شنیدم که فرمود: ابن کواء خدمت امیرالمؤمنین آمد و عرض کرد؛ یا امير المؤمنین خداوند در قرآن فرموده است: «بر اعراف مردانى باشند كه همه كس را از رخسارشان بشناسند»، این به چه معناست؟ امام (ع) فرمود: ما هستیم بر اعراف كه ياران خود را به رخسارشان ميشناسيم و ما هستیم اعراف كه خداوند جز از طريق معرفت ما شناخته نشود و ما هستیم اعراف كه خدا ما را در روز قيامت بر روى صراط معرفت قرار دهد، پس داخل بهشت نشود، مگر كسى كه ما او را شناسيم و او ما را شناسد و ... روایت دهم از امام باقر (ع) راجع به ضرورت شناخت امام است. آن حضرت به ابوحمزه میفرماید: هريك از شما كه بخواهد چند فرسخ راه برود بايد براى خود راهنمائى انتخاب كند. پس تو كه به راههاى آسمان ناآگاهترى از راههاى زمين، براى خويش راهنمائى بجوى. به این معنا، آن راهنما غير از اهلبيت پيامبر (ص) کسی دیگری نیست؛ زيرا از آسمان، وحى در منزل آنها نازل شده و راه بهشت و جهنم را آنها میدانند. در حدیث یازدهم به معنای خیر کثیر در قرآن اشاره شده است و در این زمینه ابوبصير از امام صادق (ع) راجع به تفسير قول خداى متعال (به هر كس حكمت داده شد محققا خير فراوانى داده شده) نقل میکند. امام (ع) میفرماید: مراد از آن، اطاعت خدا و معرفت امام است. استاد در ادامه احادیث دوازدهم، سیزدهم و چهارم بررسی میکند و مباحث مربوط به روایات باب «مَعرِفَة الإمام وَالرَّد اِلَیه» را به پایان میبرد. حدیث دوازدهم از امام باقر است که در مورد شناخت امام است و در حدیث سیزدهم، ظلمات در قرآن بررسی شده که مقصود از آن چیست؟ در حدیث چهاردهم، امام علی (ع) میفرماید: حسنه، همان معرفت ولایت و حب ما اهلبیت است و سیئه انکار ولایت و بغض ما اهلبیت است.
کلیدواژه: کتاب حجت، باب «مَعرِفَة الإمام وَالرَّد اِلَیه» (روایات 9 ـ 14).