گزیده درس صد و نود و هشت
بحث دربارهی روایات باب «في شأن إنّا أنزلناه في ليلة القدر و تفسيرها» است. بخشی از حدیث اوّل این باب که دربارهی اثبات امامت اهلبیت (ع) به وسیله سوره قدر است، در درس قبلی بررسی گردید. از امام جواد (ع) نقل شده که امام صادق (ع) فرمود: روزی پدرم مشغول طواف خانه خدا بود، شخصی که با عمامه صورتش را پوشانده بود به سراغش آمد و طواف ایشان را قطع کرد [و سخنانی رد و بدل شد تا به اینجا رسید که] امام باقر (ع) فرمود: شیعیان ما اینگونه با مخالفانشان میتوانند بحث کنند که خداوند به پیامبرش میفرماید: «بدرستی که ما آن را در شب قدر فرو فرستادیم ...» [تا آخر سوره]؛ آیا در علم پیامبر (ص) چیزی بوده که در آن شب به او یاد نداده باشند و جبرئیل در غیر آن شب بیاورد؟ آنها خواهند گفت خیر. پس به آنها بگو: هرآنچه را که دانست، چارهای جز ابرازش داشت؟ خواهند گفت: خیر. بگو: آیا در خود آن چیزی که پیامبر (ص) از علم خداوند [که به او تعلیم داده بود] ابراز کرد، اختلاف و ناسازگاریای بود؟ وقتی که گفتند: نه، بگو پس کسی که بر اساس «حکم الله» که دارای اختلاف و ناسازگاری است حکم میکند، پس خلاف رسول خدا عمل کرده است! و خواهند گفت: بلی، چون اگر بگویند خیر [مخالفت نکرده]، سخن اولشان را نقض کردهاند [زیرا «حکم الله» در سخن پیامبر اختلاف و ناسازگاری نداشت، امّا در نظر اینها دارد].
کلیدواژه: کتاب حجت، باب «في شأن إنّا أنزلناه في ليلة القدر و تفسيرها» (روایت 1).