گزیده درس صد و شصت و هفت
باب بعدی، باب «نادرٌ جامعٌ فی فضل الإمام و صفاته» است که مرحوم کلینی در این باب، دو حدیث طولانی نقل کرده است. حدیث اول از امام رضا (ع) در مورد امامت و صفات و فضایل معصومان (ع) روایت شده است. عبدالعزيز بن مسلم میگويد: ما در ايام على بن موسى الرضا (ع) در مرو بوديم، در آغاز ورود خود، روز جمعه در مسجد جامع گرد آمديم و در موضوع امر امامت كه مورد اختلاف فراوان مردم بود، گفتگو كرديم. من شرفياب حضور آقای خود امام رضا (ع) شدم و بررسيهاى مردم را در امر امامت به عرض او رسانيدم، تبسمى كرد و فرمود: اى عبدالعزيز، اين مردم نادان هستند و از رأى و دين خود فريب خوردهاند، به راستى خداوند جان پيامبر خودش را نگرفت تا دين را براى او كامل كرد و قرآنى به او فرستاد كه شرح هر چيز در آن است. حلال و حرام و حدود و احكام و آنچه مردم بدان نياز دارند همه را در آن بيان كرده و [خداوند] فرموده «ما در اين كتاب چيزى را فرو گذار نكرديم» در سفر حجة الوداع كه آخر عمر پيغمبر بود، این آیه نازل شد: «امروز دين را براى شما كامل كردم و نعمت خود را بر شما تمام كردم و اسلام را براى شما پسنديدم، تا دين شما باشد.» پيامبر (ص) از دنيا نرفت تا براى مردم همه معالم دين آنها را بيان كرد و راه آنان را بر ايشان روشن ساخت و آنها را بر جاده حق واداشت و على (ع) را براى آنها رهبر و پيشوا ساخت و از چيزى كه مورد نياز امت باشد صرف نظر نكرد تا آن را بيان نمود، هر كه گمان برد كه خدا دينش را كامل نكرده كتاب خدا را رد كرده است و هر كه كتاب خدا را رد كند كافر است بدان، آيا مىدانند قدر و موقعيت امامت را در ميان امت تا اختيار و انتخاب آنان در آن روا باشد، به راستى امامت اندازهاى فراتر و مقامى والاتر و موقعى بالاتر و آستانى منيعتر و عمقى فروتر از آن دارد كه مردم با عقل خود بدان رسند يا با رأى و نظر خود آن را درك كنند يا به انتخاب خود امامى بگمارند ...
کلیدواژه: کتاب حجت، باب «نادرٌ جامعٌ فی فضل الإمام و صفاته» (روایت 1).