گزیده درس صد و هفتاد و پنج
در درس گذشته گفته شد که روایت اوّل باب «نادرٌ جامعٌ فی فضل الإمام و صفاته» قدری طولانی است؛ ولی در عین حال روایت بسیار مهم میباشد که در امر امامت و صفات و فضایل معصومان (ع) روایت شده است. در واقع این باب بیان میدارد که ائمه (ع) میراثدار تمام کتابهای انبیاء و علم انبیای الهی هستند. در دروس قبلی حدیث اوّل این باب ترجمه و تبیین گردید، از این درس استاد به ترجمه و تبیین روایت دوّم این باب آغاز میکند. در روایت دوّم، امام صادق (ع) در يكى از خطبههاى خود حال و صفات ائمه (ع) را يادآور شده و فرموده است: بهراستى خداوند بهوسيله امامان بر حق از خاندان پيامبر (ص)، دين خود را روشن كرده و به وسیله آنها راه و روش خود را آشكار ساخته و درون چشمه دانش خود را آنها شكافته است. هر كه از امت محمد حق واجب امامش را بفهمد مزه شيرين ايمان را بيابد و فضل خرمى اسلام را بداند، زيرا خداوند امام را رهبر خلق خود برپا داشته و او را حجت بر اهل مواد و جهان خود ساخته و تاج وقار و متانت بر سر او نهاده و نور جبروت، او را فرا گرفته، با رشتهاى نامرئى تا آسمان پيوسته و فيوضاتش از او قطع نشود و آنچه پيش خدا است جز به وسائل او درك نگردد خدا كردار بندگان را نپذيرد جز به معرفت او. امام صادق (ع) در ادامه خطبه میفرماید: ائمه هر آنچه از امور مشتبه و تيره و سنتهاى پيچيده و فتنههاى درهم بر روى عرضه شود دانا است، هميشه خدا تبارك آنان را براى خلق خود برگزيند از فرزندان حسين (ع) و از نسل هر امامى، براى همين امر امامت آنان را برگزيند و پاك سازد و براى خلق خود بپسندد و مورد پسند سازد هر گاه يك امامى از آنها درگذرد براى خلق خود از نسل او امامى آورد كه رهبر و مبين و هادى و درخشان و سرپرست و حجت و عالم است و ...
کلیدواژه: کتاب حجت، باب «نادرٌ جامعٌ فی فضل الإمام و صفاته» (روایت 2).