گزیده درس سیصد و هفده
بحث در روایات باب «أن الأرض كلها للإمام (ع)» است و یک حدیث آن در درس قبلی ترجمه و تبیین گردید. استاد این درس را با بررسی حدیث دوّم شروع میکند و در این حدیث به این مسئله پرداخته شده است که اهلبیت (ع) از چه کسانی برائت میجویند؟ احمد بن محمد بن عبداللَّه از يكى از معصومان نقل مىكند كه تمام دنيا و آنچه در آن است از آن خدا و پيامبر و از آن ماست. پس هر كه بر بخشى از دنيا پیروز شود بايد از خدا بترسد و حق خدا را (از قبیل زكاة و خمس و خراج) اداء كند و با برادرانش نيكى نمايد و اگر چنين نكند، خدا و رسولش و ما از او بيزاريم. محتوای روایت سوم در مورد معیار حرمت و حلیت اموال شیعیان است و این روایت را عمر بن يزيد نقل میکند. حدیث چهارم به این مسئله میپردازد، آیا پرداخت زکات بر اهلبیت (ع) واجب است یا نه؟ ابوبصير میگويد: خدمت امام صادق (ع) عرض كردم: آيا بر امام زكاة نيست؟ فرمود: سخن محال زدی! اى ابامحمد! مگر نميدانى كه دنيا و آخرت از آن امام است و او آن را هر كجا خواهد نهد و به هر كی بخواهد میدهد و اين حق براى او از جانب خدا داده شده است. اى ابا محمد! همانا امام شبى نيست كه بخوابد و براى خدا در گردن او حقى باشد كه از آن مورد بازخواست گردد.
کلیدواژه: کتاب حجت، باب «أن الأرض كلها للإمام (ع)» (روایات 2 ـ 4).