گزیده درس سیصد و پنجاه
بحث همچنان در روایات باب «مَولِدِ النَّبِی (ص) وَ وَفَاتِهِ» است و استاد درس را با ترجمه و تبیین روایت نوزدهم شروع میکند. این روایت به تعزیت خداوند به اهلبیت (ع) بعد از وفات پیامبر اکرم (ص) اشاره دارد. امام باقر (ع) میفرماید: وقتی رسول خدا (ص) از دنیا رفت، اهلبیت (ع) از شدت غم و اندوه خواب از چشمانشان پریده بود و شبها برایشان طولانی شده بود و ... واردى بر ايشان وارد شد كه خودش را نمىديدند و سخنش را مىشنيدند. او مىگفت: درود و رحمت و بركات خدا بر شما خانواده باد، همانا با وجود خدا در سايه او هر مصيبتى را بردبارى و دلخوشى و هر هلاكتى را نجات و از دست رفتهاى را جبراني است «هر جاندارى مرگ را مىچشد و روز قيامت پاداشهاى شما را تمام مىدهند، هر كه را از دوزخ به كنار برند و به بهشت در آورند، كامياب شده و زندگى دنيا جز كالاى فريب نباشد.» خدا شما را به عنوان امانت از پيامبرش پذيرفته و به اولياء مؤمنين خود كه در روى زمين هستند سپرده است. هر كه امانت خود را بپردازد، خدا پاداش راستى و درستي آن را به او میدهد. شما هستيد آن امانت سپرده شده و دوستى و اطاعت مردم نسبت به شما واجب و لازم است، رسول خدا (ص) درگذشت، در حالى كه دين را براى شما كامل كرد، و راه نجات را بيان فرمود، و براى هيچ نادانى عذرى باقى نگذاشت پس هر كه نادان ماند، يا خود را به نادانى بزند، يا انكار كند يا فراموش نمايد و يا خود را به فراموشى بزند، حسابش با خدا است، و خدا دنبال حوائج شما است، شما را به خدا مىسپارم، درود بر شما باد. راوی میگوید: از امام باقر (ع) پرسيدم: اين تسليت از جانب چه کسی براى آنها آمده است؟ فرمود: از جانب خداى تبارك و تعالى. در ادامه استاد حدیث بیستم را هم ترجمه و تبیین میکند که در مورد نورانی بودن چهره پیامبر اکرم (ص) است. امام صادق (ع) میفرماید: هر گاه رسول خدا (ص) در شب تاریک ديدار ميشد نورى مانند پاره ماه از او میدرخشید.
کلیدواژه: کتاب حجت، باب «مَولِدِ النَّبِی (ص) وَ وَفَاتِهِ» (روایات 19 ـ 20).