گزیده درس سیصد و شصت و هفت
بحث درباره روایات باب «مَولِدِ أَبِي عَبدالله جَعفَر بن مُحمّد (ع)» است. امام جعفر صادق (ع) در سال 83 هجری بدنیا آمد و در ماه شوال سال 148 هجری در سن 65 سالگی از دار دنیا رفت و در قبرستان بقیع که پدر و جدش و همچنین حسن بن علی در آن مدفون هستند، به خاک سپرده شد. مادر امام صادق (ع)، امفروه، دختر قاسم بن محمد بن ابیبکر و مادر امفروه، اسماء دختر عبدالرحمن بن ابیبکر بوده است. در این باب مرحوم کلینی هشت حدیث نقل کرده است که محتوای نخستین آن در مورد دعای امام باقر (ع) برای شیعیان گناهکار است. امام صادق (ع) میفرماید: سعيد بن مسيب و قاسم بن محمد بن ابىبكر و ابوخالد كابلى از موثقين اصحاب على بن الحسين (ع) بودند، و مادر من [دختر همين قاسم] مؤمن، متقى و نيكوكار بود و خدا هم نيكوكاران را دوست دارد. مادرم گفت كه پدرم به او فرمود: اى امفروه! من در هر شبانه روز هزار بار براى گنهكاران از شيعيان خودم خدا را ميخوانم (و آمرزش مىخواهم)؛ زيرا ما با دانایى به ثواب و پاداش بر مصيبتهایى كه بر ما وارد مىشود صبر ميكنيم؛ ولى آنها بر آنچه نميدانند صبر مىكنند. حدیث دوّم به آتش زدن خانه امام صادق (ع) توسط نواده امام حسن (ع) اشاره میکند. مفضل بن عمر میگويد: ابوجعفر منصور (خليفه عباسى) به حسن بن زيد كه از طرف او والى مكه و مدينه بود، پيام داد كه خانه جعفر بن محمد را بسوزاند. او به خانه امام (ع) آتش افكند و به در خانه و راهرو نفوذ كرد. امام صادق (ع) بيرون آمد و در ميان آتش گام برداشت و راه ميرفت و ميفرمود: من هستم پسر أعراق الثرى و من هستم پسر ابراهيم خليلاللَّه كه آتش نمرود بر او سرد و سلامت گشت. حدیث سوم در مورد تأثیر کلام امام صادق (ع) بر مرد شامی است رفيد غلام يزيد بن عمرو بن هبيره میگويد: ابن هبيره بر من غضب كرد و قسم خورد كه مرا بكشد من از دست او فرار کردم و به امام صادق (ع) پناهنده شدم و گزارش خود را به حضرت بيان كردم، امام به من فرمود: برو و او را از جانب من سلام برسان و به او بگو: من غلامت رفيد را پناه دادم، با خشم خود به او آسيبى مرسان. به حضرت عرض كردم: قربانت گردم او اهلشام است و عقيده پليدى دارد، فرمود: چنانكه به تو ميگويم نزدش برو، من راه را در پيش گرفتم ...
کافی: کتاب حجت، باب «مَولِدِ أَبِي عَبدالله جَعفَر بن مُحمّد (ع)» (روایات 1 ـ 3).