گزیده درس سیصد و هفتاد و سه
بحث در روایات باب «مَولد أبی الحسن موسی بن جعفر (ع)» است و موضوع بحث حدیث پنجم این باب است که قسمتی از آن در درس گذشته ترجمه و تبیین گردید. این حدیث به داستان مرد راهبی میپردازد که خدمت امام کاظم (ع) میرود و سپس در مورد شخص هندی که در طی یک روز به بیتالمقدس میرود و برمیگردد و به سراغ آن مرد میرود و او را با قبول مشکلات و سختیهای فراوان پیدا میکند. آن مرد هندی در مورد بیتالمقدس گفت: آن بیتالمقدسی که شما فکر میکنید، نیست؛ بلکه آن خانه اهلالبیت (ع) است و شما نباید اینجا میآمدید و باید خدمت امام کاظم (ع) میرفتید. آن مرد هندی بعد از اینکه به نکاتی اشاره کرد، به راهب گفت: برگرد از همانجایی که آمدی و ... «ارْجِعْ مِنْ حَيْثُ جِئْتَ فَانْطَلِقْ حَتَّى تَنْزِلَ مَدِينَةَ مُحَمَّدٍ ص الَّتِي يُقَالُ لَهَا طَيْبَةُ وَ قَدْ كَانَ اسْمُهَا فِي الْجَاهِلِيَّةِ يَثْرِبَ ثُمَّ اعْمِدْ إِلَى مَوْضِعٍ مِنْهَا يُقَالُ لَهُ- الْبَقِيعُ ثُمَّ سَلْ عَنْ دَارٍ يُقَالُ لَهَا دَارُ مَرْوَانَ فَانْزِلْهَا وَ أَقِمْ ثَلَاثاً ثُمَّ سَلْ عَنِ الشَّيْخِ الْأَسْوَدِ الَّذِي يَكُونُ عَلَى بَابِهَا يَعْمَلُ الْبَوَارِيَّ و ...». از راهى كه آمدهاى برگرد تا به مدينه محمد (ص) كه آن را طيبه میگويند برسى و در زمان جاهلیت نام آن شهر يثرب بوده است. سپس متوجه جایی شوید كه بقيع نام دارد، آنگاه نشانى خانهاى را كه به دار مروان معروف است بگير و در آنجا سه روز بمان تا مردم ندانند كار مهم و با شتابى دارى؛ سپس بپرس آن پير مرد سياه پوستى كه در خانهاش بوريا ميبافند و نام بوريا در شهر آنها خصف است، كجاست؟ (گويا مقصود از اين پير مرد فضل بن سوار است) با آن پير مرد مهربانى و ملاطفت كن و به او بگو: مرا آن همنشينات كه در گوشه خانهاى كه در آن چهار چوب كوچك مينشيند، نزدت فرستاده، از او بپرس فلان بن فلان فلانى موسى بن جعفر علوى كيست و كجاست؟ و در چه ساعتى آنجا ميرود؟ او آن شخص را به تو معرفى ميكند و تو از معرفياش او را خواهى شناخت من هم او را براى تو معرفى ميكنم. گفتم: وقتی او را ديدم چه كنم؟ گفت: از گذشته و آينده و مسائل دينى گذشتگان و باقيماندگان از او بپرس. موسى بن جعفر (ع) به او فرمود: رفيقى كه ملاقاتش كردى تو را نصيحت كرده است. راهب گفت قربانت گردم، اسم او چه بود؟ فرمود: او متمم بن فيروز و اهل فارس ميباشد و از كسانى است كه به خداى يكتاى بىشريك ايمان آورده و او را با پاكدلى و يقين پرستش نموده و چون از قوم خود ترسيده از آنها فرار كرده و پروردگارش به او حكمت بخشيده و به راه مستقيم هدايت فرموده و ...
کافی: کتاب حجت، باب «مَولد أبی الحسن موسی بن جعفر (ع)» (روایت 5).