گزیده درس چهارصد و دوازده
بحث در روایات باب «فَطرَةِ الخَلقِ عَلَى التَّوحِيد» است و چهار روایت در این باب ذکر شده است. استاد در ابتدای درس به این نکته اشاره میکند که بحث فطرت توحیدی از مباحث مهم کلامی است که در کتاب و سنت مطرح شده است و بشر نسبت به آن آگاهی ندارد؛ امّا وقتی که این مسئله با افکار بشری مورد بحث و بررسی قرار میگیرد، از آن برداشت غلط و نادرست میشود. محتوای روایتهای اوّل و سوم تا حدودی یکی است و به جواب این سئوال پرداخته است که مبنای آفرینش انسان چیست؟ هشام بن سالم میگويد: از امام صادق (ع) راجع به تفسیر آيه شريفه 30، سوره روم پرسیدم (فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْها)، امام (ع) فرمود: آن توحيد و يگانهپرستى است. البته به این مسئله باید تذکر داد که استاد حدیث سوم را در درس بعدی بررسی خواهدکرد. در روایت دوّم به تفاوت انسانها در عالم میثاق پرداخته شده است و عبداللَّه بن سنان میگويد: از امام صادق (ع) راجع به آیه شریفه 30، سور روم پرسيدم که اين فطرت چيست؟ امام (ع) جوب داد فطرت اسلام است و در هنگامی خداوند از مردم پيمان گرفت بر يگانهپرستى آفريد. خدا فرمايد: «مگر من پروردگار شما نيستم؟» و در آن مؤمن و كافر هر دو حضور داشتند.
کلیدواژ: کتاب ایمان و کفر، باب «فَطرَةِ الخَلقِ عَلَى التَّوحِيد» (روایات 1 ـ 2).