گزیده درس سیصد و بیست
بحث در روایات باب «نادرٌ» است و مرحوم کلینی در این باب، چهار حدیث جمعآوری کرده است. البته، به این نکته باید توجه کرد که مرحوم كلينى در هر جایى از كتاب كافى از «باب نادر» استفاده میکند، منظورش جمعآوری روايات متفرقه و پراكندهاي است كه تحت يك عنوان خاص جمع نمیشود. روایت اوّل این باب را ایوب بن نوح از امام معصوم نقل کرده و محتوای آن در مورد سلام دادن به امام است. ایشان میگويد: روزى خدمت امام (ع) بودم كه آن حضرت عطسه كرد، من عرض كردم قربانت، وقتی امام عطسه كند، چه بايد گفت؟ فرمود: ميگويند: صلّى اللَّه عليك (رحمت خدا بر تو باد). حدیث دوّم در مورد تفاوت سلام دادن به امام علی (ع) و امام زمان (ع) است. روایت سوم و چهارم دربارهی وجه تسمیه لقب امیرالمومنین در آیه 65، سوره یوسف و آیه 172، سوره اعراف است. در ادامه استاد به سراغ باب «فيه نُكَتٌ وَ نُتَفٌ مِن التَنزِيلِ فِي الوِلاية» میرود و مرحوم کلینی در این باب در حدود نود و دو روایت نقل کرده است. بابی که در آن نکتهها، گزیدهها و چیدههایی از آیات قرآن کریم در مورد ولایت اهلبیت (ع) است. حدیث اوّل را سالم حنّاط از امام باقر (ع) نقل کرده و در مورد نزول ولایت امام علی (ع) توسط جبرئیل است. ایشان میگوید: خدمت امام باقر (ع) عرض كردم به من خبر دهيد از قول خداوند که در آیه شریفه 194، سوره شعراء فرموده است: «جبرئيل، قرآن را به لغت عربى واضح بر دل تو فرود آورد، تا از بيم دهندگان باشى»؛ امام در جواب فرمود: آن ولايت اميرالمؤمنين (ع) است. حدیث دوم از امانتی سخن میگوید که آسمانها و زمین از قبول آن سرباز زدند. امام صادق (ع) در این زمینه در تفسير آیه شریفه 72، سوره سباء میفرماید: مقصود از امانت، ولايت اميرالمؤمنين (ع) است.
کلیدواژه: کتاب حجت، باب «نادرٌ (روایات 1 ـ 4)» و باب «فيه نُكَتٌ وَ نُتَفٌ مِن التَنزِيلِ فِي الوِلاية (روایات 1 ـ 2)».