440 فضل و برتری یقین بر سایر فضایل - استاد: حجة الإسلام والمسلمین شیخ حسن میلانی
گزیده درس چهارصد و چهل
بحث در روایات باب «فَضْلِ الْيَقِينِ» است و مرحوم کلینی در این باب در حدود یازده حدیث نقل کرده است. حدیث اوّل این باب را ابوبصير از امام صادق (ع) نقل میکند. امام (ع) در این حدیث از اندازه وجودى و ظرفيت معنوى برخی از صفات، مانند توکل سخن میگوید: هر چيزى برای خودش حدى دارد. عرض كردم: حد توكّل چيست؟ حضرت فرمود: اينكه با وجود خدا از چيزى نترسى. مقصود از حد در اين روایت اندازه وجودى و ظرفيت معنوى اين صفات است. در واقع نزديك به همان حدى است كه علماء منطق در باب كليات خمس گفته؛ پس همانگونه که حيوان ناطق اندازه وجودى انسان را تعيين ميكند، يقين هم اندازه وجودى توكل را مشخص مىسازد. حدیث دوّم بازهم از امام صادق (ع) است و در آن از نشانههاى درست يقين یاد کرده و آن حضرت در حدیث سوم عمل پيوسته اندك همراه با يقين را در نزد خداوند برتر از عمل بسيار بدون يقين دانسته است. محتوای احادیث چهارم و پنجم هم در مورد یقین است و از جمله در حدیث پنجم، داستانی از امام علی (ع) نقل میکند. امام علی (ع) كنار ديوار کج و خميدهاى نشسته بود و در ميان مردمى قضاوت ميكرد. يكى از افراد حاضر در آنجا عرض كرد: پای اين ديوار خمیده نشينید كه فرو میریزد، اميرالمؤمنين (ع) فرمود: مرد را اجلاش نگهدار است؛ چون زمان مرگ هر كسى نزد خدا معين است و همين امر سبب ميشود كه پيش از آن نميمیرد. وقتی امام از آنجا برخاست ديوار فرو ريخت؛ امام صادق (ع) فرمود: اميرالمؤمنين (ع) اين گونه كارها و امثال آنرا ميكرد و همين خودش یقین است. در حدیث ششم، امام صادق (ع) آیه شریفه ذیل را تفسیر میکند: «وَأَمَّا الْجِدَارُ فَكَانَ لِغُلَامَيْنِ يَتِيمَيْنِ فِي الْمَدِينَةِ وَكَانَ تَحْتَهُ كَنْزٌ لَهُمَا ...». در حدیث هفتم حضرت اميرالمؤمنين (ع) ميفرماید: هيچ بندهاى مزه ايمان نچشد تا اينكه بداند آنچه به او رسيده، از او نميگذشت و آنچه از او گذشته به او نميرسد و اينكه زيانبخش و سودرسان تنها خداوند است.
کلیدواژ: کتاب ایمان و کفر، باب «فَضْلِ الْيَقِينِ» (روایات 1 ـ 7).
#دروس_إسلامية
#قصص
#دروس
#کتاب_داستان
#کتاب_ایمان_وکفر
#شیخ_حسن_میلانی