گزیده درس سیصد و پنجاه و سه
بحث در روایات باب «مَولِدِ النَّبِی (ص) وَ وَفَاتِهِ» است و آغازگر این درس، روایت بیست و نهم این باب است. محتوای این روایت را ایمان ابیطالب و اشعار منسوب به ایشان تشکیل میدهد. اسحاق بن جعفر از پدرش، امام صادق (ع) نقل میكند كه خدمت حضرت عرض شد اهلسنت گمان میكند ابوطالب كافر بوده است، امام (ع) فرمود: دروغ میگويد، او چگونه او كافر است كه ميگويد: «أَ لَمْ تَعْلَمُوا أَنَّا وَجَدْنَا مُحَمَّداً * نَبِيّاً كَمُوسَى خُطَّ فِي أَوَّلِ الْكُتُبِ: مگر نميدانند كه ما محمد را مانند موسى پيامبرى يافتهايم كه در كتابهاى نخست و سلف نامش نوشته است؟!» در روایت دیگری نیز به دو بیت استناد میشود که تحت عنوان روایت اوّل آمده است. در روایت سیام به اذیت و آزار قریش نسبت به پیامبر اکرم (ص) و پاسخ ابوطالب به قریش توجه شده است. امام صادق (ع) میفرماید: در آن ميان كه پيامبر (ص) در مسجد الحرام، لباسهاى نو پوشیده بود، مشركان شكمبه شترى را بر او افكند و لباسهايش را آلوده كردند. ابوطالب از پیامبر حمایت کرد و همراه با حمزه، آن شکمبه را به سبیلهای کسانی که این کار را با پیامبر کرده بودند، مالیدند. حدیث سی و یکم به دستور خداوند به پیامبر اکرم (ص) درباره خروج از مکه و حدیث سی و دوم و حدیث سی و سوم به سخن امام صادق (ع) درباره اسلام آوردن ابوطالب اشاره میکند.
کلیدواژه: کتاب حجت، باب «مَولِدِ النَّبِی (ص) وَ وَفَاتِهِ» (روایات 29 ـ 33).