گزیده درس سیصد و شصت و دو
بحث در روایات باب «مَولِدِ الحَسَن بن عَلي صَلَواتُ الله عَلَيهما» است و در این باب، شش حدیث آمده است. مرحوم کلینی پیش از اینکه به بیان و بررسی روایات این باب بپردازد، گزارش بسیار کوتاه از تاریخ ولادت و وفات امام حسن (ع) ارائه میدهد. امام حسن (ع) در ماه رمضان سال بدر و در سال دوم هجری قمری بدنیا آمد و در روایت دیگری آمده است که در سال سوم هجرت متولد شده است. او در آخر ماه صفر سال 49 هجرت وفات نمود و این در حالی بود که 47 سال و شش ماه سن داشت و پدرش علی (ع) و مادرش فاطمه (س)، دختر پیامبر اسلام (ص) بود. حدیث اوّل از امام باقر (ع) است و آن حضرت میفرماید: وقتی وفات امام حسن (ع) فرارسيد، گريه كرد، خدمت او عرض شد، پسر پيامبر! گريه ميكنى در صورتى كه نزد رسول خدا چنان مقامى دارى؟! و پيامبر در باره تو چنين و چنان فرموده و بيستبار پياده به حج رفتى و سهبار تمام دارائيت را نصف كردى حتى كفش خود را در راه خدا به نیازمندان دادی. امام (ع) فرمود: من تنها براى دو مطلب ميگريم: بيم موقف (حساب روز قيامت يا از بيم خدا) و از جدایى دوستان. حدیث دوّم به شهادت امام حسن (ع) در پنجاهمین سال هجرت پرداخته و در این حدیث امام صادق (ع) فرمود: حسن بن على چهل و هفت ساله بود كه وفات كرد و این واقعه در سال 50 هجرى اتفاق افتاد و آن حضرت 40 سال بعد از پيامبر (ص) زندگى كرد. حدیث سوم به چگونگی شهادت امام حسن (ع) اشاره دارد و ابوبكر حضرمى میگويد: جعده دختر اشعث بن قيس كندى به حسن بن على (ع) و كنيز آن حضرت زَهر داد، اما كنيزك زهر را قى كرد و در شکم امام حسن (ع) باقی ماند و آماس كرد، سپس درگذشت. حدیث چهارم به ظهور کرامت امام حسن (ع) و حدیث پنجم به علم امام حسن (ع) به هفتاد هزار لغت (زبان) اشاره دارد. حدیث ششم در مورد اجابت دعای امام حسن (ع) سخن گفته و این حدیث را ابواسامه از امام صادق (ع) نقل کرده است.
کلیدواژه: کتاب حجت، باب «مَولِدِ الحَسَن بن عَلي صَلَواتُ الله عَلَيهما» (روایات 1 ـ 6).