کتاب فرائد الأصول شیخ انصاری:
کار شناس محترم در این درس به پاسخ مرحوم شیخ نسبت به احتمال اول که از سؤال سوم و چهارم بدست می اید پرداخته است. احتمال اول: این نجاستی که زراره بعد از نماز دیده است همان نجاستی بوده است که قبل از نماز بر او مخفی مانده بوده. یعنی تمام نماز زراره در لباس نجس واقع شده است. حال امام در اینجا به زراره می فرماید لباست را بشور اما آن نماز را دیگر اعاده نکن، زیرا نقض یقین با شک حرام است. و مراد امام از آن شک، شکی است که برای زراره قبل از ورود به نماز پیدا شده است. مرحوم شیخ(ره) می فرماید این احتمال اول دو اشکال دارد: اشکال اول: این حرام بودن نقض یقین با شک، علت می شود برای جواز دخول در نماز؛ علت نمی شود برای عدم اعاده. شریف العلماء از این اشکال دو جواب داده است: جواب اول: حرمت نقض یقین با شک علت برای عدم اعده هست منتهی علت مع الواسطه. اشکال شیخ به جواب اول: این جواب مردود است؛ زیرا ظاهر روایت این است که حرمت نقض یقین با شک علت است برای عدم اعاده آن هم علت بدون واسطه. جواب دوم شریف العلماء از اشکال اول شیخ انصاری(حرمت نقض یقین با شک علت برای عدم اعاده نیست):مرحوم شریف العلماء می فرماید این تعلیل امام علیه السلام بسیاری تعلیل جالبی است؛ امام می فرماید اقای زراره این نمازی را که خواندی اعاده نکن زیرا نقض یقین با شک حرام است. روایات استصحاب به ما می گوید نقض یقین با شک حرام است، به عبارت دیگر اخبار استصحاب می گوید در زمان شک باید تمامی آثار متیقن را بار بکنید. مثلاً زراره طبق احتمال اول یقین داشته است که لباسش طاهر است او در حال شک باید تمامی آثار این یقین را بار کند مانند جواز دخول در نماز، عدم اعاده؛ حال امام به زراره می فرماید نمازت را اعاده نکن تا یقینت را به وسیله شک نقض نکرده باشی؛ پس تعلیل امام علیه السلام می شود درست.