گزیده درس صد و هفتاد و هفت
مباحث مربوط به تنبیه اوّل اصل صحت که سخن از صحت واقعی و اعتقادی بود، در درس قبلی به پایان رسید و استاد در ادامه به بررسی محتوای تنبیه دوّم میپردازد. در این تنبیه بحث در رابطه با یکی از اقوالی است که مرحوم محقق ثانی و گروهی از فقها در مورد اصل صحت مطرح کردهاند. استاد ابتدا به این مسئله اشاره دارد که به طور معمول شک میتواند به دو شکل خود را نشان دهد: گاهی شک به دلیل فقدان مقتضی است؛ ولی گاهی به خاطر فقدان یکی از ارکان اصلی عقد است که از آن تعبیر به وجود مانع میشود. با توجه به این طرح بحث، اکنون در اینجا این پرسش مطرح میشود که ممکن است هر دو نوع شک اتفاق بیفتد، حالا به علاج کدام یکی پرداخته شود؟ در پاسخ به این سئوال مرحوم شیخ انصاری دو قول را بیان میکند. قول اوّل، همانگونه که اشاره رفت از محقق ثانی و برخی فقهای دیگر است که این مجموعه قائل به تفصیل شده است. به این معنا اگر شک از قبیل فقدان مقتضی باشد، اصل صحت جاری نمیشود؛ ولی چنانچه شک از قبیل شک در مانع باشد، اصل صحت جریان مییابد. در مقابل این قول، از مرحوم شیخ انصاری است که در درس آینده بررسی خواهدشد. در مجموع در این درس استاد به بررسی قول اوّل میپردازد و جمعبندی مرحوم شیخ از آن قول را بیان میدارد.
کلیدواژه: بررسی تنبیه دوّم، اصل صحت.