گزیده درس صد و هشتاد و سه
در تداوم درس قبلی استاد وارد تنبیه چهارم گردید و در آن، مرحوم شیخ انصاری به این موضوع پرداخته است که در عناوین قصدیه احراز عنوان از شرایط اصل صحت میباشد؛ مثلا کسی نماز میت میخواند، در صورت شک زمانی اصل صحت جاری میشود که محرز شود نمازگراز قصد نماز دارد؛ ولی اگر قصد احراز نماز ثابت نشود، اصل صحت جاری نمیشود. در ادامه مرحوم شیخ انصاری به یک اشکال اشاره میکند که این اشکال به فتوای مشهور فقها برمیگردد. اشکال این است که فقها در اجرای اصل صحت میان نماز بر میت و نماز از میت تفاوت قایل شده است و اصل صحت را در نماز بر میت جاری میدانند و در نماز از میت، اصل عدالت را جایگزین اصل صحت مینمایند. مثلا کسی که از جانب میّت نماز استیجاری میخواند، اگر ولی شک کند که اجیر نماز خواند یا نه؟ یا نماز را صحیح خواند یا نه؟ در این مورد گفته است که برای سقوط نماز از ذمه میّت باید آن نائب عادل باشد و حال آنکه در نماز بر میت چنانچه احزار قصد شود، اصل صحت جاری میشود و میان این دو چه تفاوتی وجود دارد؟ مرحوم شیخ از این اشکال دو جواب میدهد که جواب دوّم مفصلتر از جواب اوّل است.
کلیدواژه: بررسی تنبیه چهارم، بررسی عناوین قصدیه و غیر قصدیه.