گزیده درس بیست
درس بیستم از «قال: و لو اقتضی التمیّز الثبوت عیناً لزم منه محالاتٌ»، شروع شده است و تا «فیبطل قولهم کل ممکن ثابت»، ادامه دارد. سخن در بارهی این بود که عدهیی از اهلسنت قائل شدهاند که چیزی به نام ثابت وجود دارد که نه موجود و نه معدوم است. مرحوم خواجه و مرحوم علامه از این سخن جواب گفتند و آن را خلاف بداهت عقل دانستند. از جانب دیگر، عرفا قائل به خلقت واقعی نیستند و قبول ندارند که عالم نبوده و خدا آن را ایجاد کرده است، بلکه تمام اشیاء در ذات خدا بوده و از ذات خدا بیرون آمدهاند و نام آن را ثابتات، اعیان ثابته و صور علمیه گذاشته است و استاد این نظریه را در درس قبل نقد کردند و در این درس نیز بدان اشاره میکند. مرحوم علامه در اینجا میفرماید: وقتی که مرحوم خواجه مذهب مثبتین را باطل کرد، شروع به ابطال دلایل آنها نمود. دلایل اهلسنت دو تا است که مرحوم علامه آنها را تقریر میکند و سپس رد مینماید.
کلیدواژه: تلازم شیئیت با وجود.