گزیده درس صد و هشتاد و پنج
درس صد و هشتاد و پنج از «المسألة الثانیة عشرة، فی اللطف و ماهیته و أحکامه»، شروع شده است و تا «فهذا ما یشترط فی التکلیف بالملطوف فیه العلم بأنّ ذلک الغیر یفعل اللطف» ادامه دارد. مسئله دوازدهم در بارهی لطف، حقیقت لطف، ماهیت لطف و احکام آن بحث میکند. مرحوم خواجه میفرماید: لطف از طرف خداوند واجب است، چون تحصیل غرض به آن وابسته است. سپس مرحوم علامه معنا و تعریف لطف را توضیح میدهد و شرط آن را بیان میدارد، سپس آن را به دو قسم مقرّب و محصل تقسیم میکند و هر کدام را تعریف مینماید. بعد از اینکه مرحوم علامه مقدمات مباحث مربوط به لطف را بیان میدارد، در شرح کلام خواجه به این اصل مطلب میپردازد که لطف از سوی خداوند واجب است و برای اثبات آن دلیل میآورد و اشاره میکند که اشعریه آن را قبول ندارد. مرحوم خواجه بعد از اینکه وجوب و ضرورت لطف را بیان میکند، اقسام سهگانهیی آن را تبیین مینماید: لطفی که فعل خداوند باشد، لطفی که کار مکلف باشد و لطفی که فعل کسی غیر از خداوند و شخص مکلّف باشد.
کلیدواژه: لطف.