گزیده درس صد و شصت و دو
درس صد و شصت و دو از «المسأله الخامسة عشرة، فی نفی الجهة عنه تعالی»، شروع شده است و تا «انّ اطلاق الملتذّ علیه یستدعی الاذن الشرعی»، ادامه دارد. مسئله پانزدهم، در بارهی این موضوع بحث میکند که خداوند جهت ندارد؛ به این معنا که وجوب وجود بر نفی جهت دلالت میکند. فرقه مجسمه و برخی از افراد دیگر قائل به جهتدار بودن خداوند شده است و سپس در میان خودشان در کیفیت جهت خداوند اختلاف دارند. مرحوم علامه میفرماید که این عقاید همگی فاسد و باطل است. مسئله شانزدهم در بارهی این مسئله بحث میکند که خداوند محل حوادث نیست؛ یعنی وجوب وجود بر نفی حلول حوادث در خداوند دلالت دارد. این طور نیست که خداوند گاهی سردشان شود، گاهی گرمشان شود و ... مسئله هفدهم در بارهی غنی و بینیاز بودن خداوند بحث میکند، به این معنا که وجوب وجود بر نفی نیازمندی خداوند دلالت دارد. مرحوم علامه برای نیازمندی خداوند چندین دلیل آورده است و در ضمن به یک اشکال هم پاسخ میدهد. مسئله هیجدهم، محال بودن الم و لذت برای خداوند منان است؛ به این معنا که وجوب وجود بر نفی الم و لذت بر خداوند دلالت دارد. به عبارت دیگر، خداوند خوشحالی و ناراحتی ندارد و این طور نیست که از غذای خوشمزه خوشش بیاید و از غذای بدمزه ناراحت شود.
کلیدواژه: نفی جهت، نفی محل حوادث قرار گرفتن و نفی نیازمندی از خداوند و ...