گزیده درس دو و چهل و یک
درس دوصد و چهل و یک از «المسألة السادسة عشرة، فی الامر بالمعروف والنهی عن المنکر»، شروع شده است و تا «و أن یوفّقنا للرشاد بمنّه، و کرمه و الحمدلله وحده» ادامه دارد. مسئله شانزدهم، راجع به امر به معروف و نهی از منکر بحث میکند. مرحوم خواجه امر به معروف و نهی از منکر واجب را واجب و امر به معروف و نهی از منکر مستحب را مستحب میداند. مرحوم علامه در شرح کلام خواجه، در ابتدا امر به معروف و نهی از منکر را تعریف و سپس به چگونگی آن دو اشاره میکند. امّا، اینکه امر به معروف و نهی از منکر با دلیل عقلی واجب است یا دلیل نقلی؟ مرحوم علامه میفرماید: در این زمینه اختلاف شده است. در ادامه مرحوم خواجه به شرائط امر به معروف و نهی از منکر میپردازد که مرحوم علامه آن را در قالب سه شرط بررسی میکند. در اینجا مباحث کتاب «کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد» به اتمام میرسد و مرحوم علامه در پایان از خدای منان میطلبد که شرح «تجرید الاعتقاد» را ذخیرهی آخرتاش قرار دهد.
کلیدواژه: امر به معروف و نهی از منکر.