گزیده درس صد و هفتاد و دو
درس صد و هفتاد و دو از «قال: و الوجوب للداعی لا ینافی القدرة کالواجب»، شروع شده است و تا «و هو حاصل فی الحرکات الجزئیة بین المبدأ و المنتهی» ادامه دارد. در مسئله ششم اشاره شد که ضرورت حاکم بر این است که کارهایمان را خودمان انجام میدهیم و گناهانمان را خدا انجام نمیدهد؛ امّا اشعریها میگفتند که گناهانمان را خدا انجام میدهد. در ادامه، استاد به حاشیه استاد حسنزاده آملی ذیل عبارت «قال: و الضرورة قاضیة باستناده افعالنا إلینا/ ص 423» میپردازد و آن را مورد نقد قرار میدهد. استاد بعد از خواندن حاشیه، باردیگر وارد متن میشود و از «قال: و الوجوب للداعی لا ینافی القدرة کالواجب»، توضیح میدهد. مرحوم خواجه میفرماید: واجب شدن فعل فاعل قادر به دلیل وجود انگیزه/داعی منافاتی با قادر بودن او ندارد. مرحوم علامه میفرماید: مرحوم خواجه بعد از اینکه نظر خود را تبیین میکند، آنگاه به شبهات خصم جواب میدهد. مرحوم خواجه در ادامه به شبههی دیگری اشاعره جواب میدهد که مرحوم علامه سخن ایشان را کاملاً شرح میدهد.
کلیدواژه: پاسخ به شبهات اشاعره.