گزیده درس بیست و پنج
درس بیست و پنجم از «قال: و قسمة الحال الی المعلل و غیره ...»، شروع شده است و تا «فانّه یقابله عدم مثله خاص»، ادامه دارد. استاد میلانی در این درس، ابتدا به به باقیمانده مسئله سیزدهم میپردازد و سپس به سراغ مسئله چهاردهم میرود. مرحوم خواجه میفرماید: مطالب بدون فائده برخی از اهلسنت را ذکر کردیم و به یکسری مطالب دیگر آنان هم اشاره میشود و دیگر ادامه نمیدهم، چون در آنها فائدهیی وجود ندارد و به این سخن مرحوم خواجه در درس قبلی هم اشاره گردید. مسئله چهاردهم راجع به وجود مطلق و وجود خاص است، به این معنا که وجود گاهی مطلق و گاهی خاص است. وجود به معنای «بودن» در مقابل عدم به معنای «نبودن» است و گاهی وجود خاص و وجود انسان در مقابل نبودن انسان است. استاد در ادامه به دو حاشیه استاد حسنزاده آملی میپردازد. حاشیه اوّل ذیل عبارت: «اقول: اعلم انّ الوجود عبارة عن الکون فی الاعیان/ ص 58» و حاشیه دوم ذیل جمله: «و قد یؤخذ مجرداً/ ص 58» است.
کلیدواژه: وجود مطلق و وجود خاص.