گزیده درس دوصد و پنج
درس دوصد و پنج از «قال: و لا تنافی العصمة القدرة»، شروع شده است و تا «... و النص علیه و تعریفهم إیاه، و هذا برهان لمّی» ادامه دارد. بحث در این است، آیا کسی که معصوم است با اختیار خودش ترک معصیت میکند یا اینکه قدرت بر انجام گناه ندارد؟ کسانی که قائل به عصمت امام هستند در این زمینه اختلاف کردهاند. برخی گفتهاند که معصوم بر انجام گناه قادر نیست و برخی گفتهاند قادر است. سپس در میان هر کدام از قائلان این دو قول، نظرات مختلفی وجود دارد که مرحوم علامه آنها را بررسی کرده است. مرحوم خواجه فرموده است: عصمت هیچ منافاتی با قدرت ندارد. از سوی دیگر، امام خطا هم نمیکند، چون خطا از جهل سرچشمه میگیرد و حال آنکه امام به هیچ عنوان جهل ندارد. مسئله سوم در بارهی این موضوع بحث میکند که امام از مردمی که رهبری آنها را بر عهدا دارد باید افضل باشد. مرحوم علامه میفرماید: در این حکم، افضل بودن امام در علم، دین، کرم و شجاعت و تمام فضایل نفسانی و نفسانی داخل میگردد. مسئله چهارم، راجع به وجوب نص بر تعیین امام است. از میان فرقههای اسلامی، امامیه بر این عقیده است که اما باید توسط نص تعیین گردد.
کلیدواژه: عصمت امام.