گزیده درس صد و پنجاه و شش
درس صد و پنجاه و شش از «المسألة الثالثة، فی انّه تعالی حیّ»، شروع شده است و تا «مع التساوی فلابدّ من مرجح غیر القدرة و العلم»، ادامه دارد. یکی از صفات خداوند «حی/زنده بودن» است و تمام آثار حیات از قبیل قدرت، علم، فاعلیت و اختیار را دارا میباشد. مرحوم خواجه میفرماید: هر کس که عالم باشد، بالضرورة زنده است. قبلاً ایشان و مرحوم علامه عالم بودن و قادر بودن خداوند را به اثبات رسانید، وقتی این دو به اثبات رسیده باشد، حی بودن خداوند بالضرورة اثبات میشود. مسأله چهارم در بارهی اراده خداوند است و مرحوم علامه در شرح کلام مرحوم خواجه میفرماید: مسلمانان بر مرید بودن خداوند اتفاقنظر دارند، منتها در معنای آن اختلافنظر دارند. مرحوم علامه در ادامه به نظرات و دیدگاههای برخی از افراد و مذاهب فکری در این مسئله میپردازد.
کلیدواژه: حی و مرید بودن خداوند.