گزیده درس صد و هشتاد و نُه
درس صد و هشتاد و نُه از «قال: و لابدّ فی المشتمل علی النفع من اللطف/ ص 450» تا «و لهذا یعدّ العقلاء السفر ضرراً مع حصول الربح بدونه/ ص 452»، تدریس نشده است و درس عملاً از «قال: و لا یشترط فی الحسن اختیار المتألم بالفعل» شروع شده است و تا «و المناط هو الحکمة المقتضیة لاستمرار العادات/ ص 456» ادامه دارد. در اینجا مرحوم خواجه به این مطلب اشاره میکند که نیکو بودن رنج، مشروط به آن نیست که شخص متحمل رنج آن را بالفعل اختیار کرده باشد. مسئله چهارم، در بارهی اعواض است. مباحث مربوط به تکلیف و همچنین آلام و رنجها مورد بحث و بررسی قرار گرفت و در اینجا مرحوم خواجه به بحث «اعواض» میپردازد. حالا چنانچه به کسی از طرف خدا رنجی و گرفتاری میرسد، آیا آنها عوض دارد یا نه؟ در فرایند بحث به آن پاسخ میدهد. در ابتدا، مرحوم خواجه «عوض» را تعریف میکند و تفاوت آن را با «ثواب» بیان مینماید. در ادامه مرحوم خواجه به احکام و اموری اشاره میکند که موجب استحقاق عوض بر خداوند میگردد، سپس مرحوم علامه آن موارد یادشده را به تفصیل توضیح میدهد. استاد میلانی برخی از جاها را تدریس و تطبیق نمیکند و میگذرد.
کلیدواژه: اعواض.