گزیده درس صد و شصت و شش
درس صد و شصت و شش از «قال: و الخیریة. اقول: وجوبالوجود یدلّ علی ثبوت وصف الخیریة ...»، شروع شده است و تا «و التحقیق انّ هذه الصفات راجعة الی ماتقدّم»، ادامه دارد. در ادامهی سلسله صفتهایی که مرحوم خواجه و مرحوم علامه برای خدای متعال به اثبات رساندند، در ادامه نیز چندین صفت دیگر را به اثبات میرسانند. یکی از صفات خداوند، صفت، خیر بودن است که این صفت نیز همانند صفات قبلی از طریق واجبالوجود بودن برای خداوند به اثبات میرسد. صفت دیگر خداوند، حکمت است و این صفت هم از طریق واجبالوجود برای خداوند به اثبات میرسد. مرحوم علامه دو معنا را برای حکمت بیان داشته است و سپس آن را به معنای اول [به معنای دانا به امور] بهکار برده است. جبّار بودن یکی دیگر از صفات خداوند است و این صفت هم با همان واجبالوجود بودن به اثبات میرسد. قاهر بودن باز از صفات خدای متعال است و در اینجا هم واجبالوجود مقتضی اتصاف خدای متعال به وصف قهّار است. همچنین قیّوم بودن با واجب الوجود به اثبات میرسد؛ به این معنا است که خداوند قائم به خودش و قوامبخش به دیگران میباشد. در آخر مرحوم خواجه برخی صفات دیگری اشاره میکند، سپس میفرماید: این صفتها به صفات پیشین باز میگردد و وصف جدیدی برای خدا بیان نمیکند.
کلیدواژه: صفات حکمت، جبار بودن، قهار بودن، قیمومیت و ...