کتاب اصول فقه مرحوم مظفر:
این درس اختصاص دارد به تقسیم حکم شرعی به ظاهری و واقعی. کار شناس محترم درآغاز می گوید: حکم شرعی در یک تقسیم بر دو نوع است (معنای این جمله این است که حکم شرعی دارای تقسیمات متعددی است.) اولا: حکم شرعی واقعی: حکمی که شارع، یعنی خدا، پیامبر یا ائمه، آن را بر روی عمل می برند؛ چه عملی؟ عمل بدون قید. به آن دلیلی که حکم شرعی واقعی را برای ما بیان می کند اماره یا دلیل اجتهادی می گویند: کتاب، سنت، اجماع، عقل. این چهار دلیل، حکم شرعی را که روی عمل می برند، روی عملِ بدون قید می برند. ثانیا: حکم شرعی ظاهری: حکمی که شارع (خدا، پیامبر و ائمه) آن را روی عمل می برد، با یک قید: عملی که حکم شرعی واقعی آن را نمی دانیم. یعنی عملی که آن حکمی که رفته روی آن، بدون قید، را نمی دانیم. این حکم ظاهری را از اصول عملیه به دست می آوریم و اصول عملیه نیز دو نوع هستند: عامه و خاصه. اصول عملیه عامه چهار دسته است: برائت، احتیاط، تخییر، استصحاب. احکامی که به واسطه ی این چهار اصل بیان می شود را حکم شرعی ظاهری می گویند. سپس حکم شرعی واقعی را از کتاب، سنت، اجماع و عقل می فهمیم و حکم شرعی ظاهری را از اصول عملیه می فهمیم. در نهایت به تبیین موضوع علم اصول فقه پرداخته شده است.
مهمترین مباحث این درس:
اقسام حکم. حکم واقعی. حکم ظاهری. دلیل اجتهادی. دلیل فقاهتی و اصول عملیه. ادله اربعه. موضوع علم اصول. عوارض ذاتیه.