کتاب اصول فقه مرحوم مظفر:
این درس نیز اختصاص به مشتق دارد. کار شناس محترم در آغاز به تبیین یک اشکال و پاسخ آن پرداخته به این صورت که همه مشتقات استعمال می گردد در اعم از متلبس بالمبدأ و ما انقضی عنه التلبس به صورت حقیقی؛ چون در اسم زمان مطرح نیست. در پاسخ به این پرسش بیان داشته است اینکه حال تلبس به سه صورت مطرح شده: 1. حال تلبس به مبدأ اشتقاق که دراین صورت می تواند معنای حقیقی داشته باشد. 2. حال اسناد که در این صورت محل نزاع است. 3. حال نطق. بنابر این حالات سه گانه در استعمال تفاوت های اساسی دارد. در حقیقت تنها در حال تلبس ما می توانیم استعمال مشتق را در زمان، استعمال حقیقی بدانیم. ولی در موارد دیگر ما نمی توانیم چنین استعمالی داشته باشیم. سپس به تبیین دیدگاه مختار پرداخته شده اینکه مشتق حقیقت است در مورد تلبس بالمبدأ و مجاز است در غیر آن به دو دلیل: 1. تبادر. 2. و صحت السلب.
مهمترین مباحث این درس:
تبادر. صحت سلب. مشتق حقیقت است در مورد تلبس به مبدأ و مجاز است در غیر آن. حال تلبس به مبدأ اشتقاق. حال اسناد. حال نطق.