کتاب اصول فقه مرحوم مظفر:
این درس نیز اختصاص به اوامر دارد. کار شناس محترم در آغاز به تبیین صیغه امر در قالب دو تنبیه پرداخته است. سپس به تبیین تنبیه اول پرداخته: اینکه جملات خبریهای که در طلب بهکار می روند، ظهور در وجوب دارند، به حکم عقل. همه علماء می گویند جملات خبریهای که در مقام طلباند دلالت بر وجوب دارند ولی مرحوم مظفر می گوید دلالت چنین جملهای بروجوب به حکم عقل است. در ادامه به تبیین تنبیه دوم پرداخته به این صورت که گاهی شارع از یک عملی نهی می کند و بعد به همین عمل امر می کند. اصطلاحا به این عمل می گویند الامر بعد النهی. یا الامر بعد الحظر. دیدگاه مرحوم این است که امر بعد از نهی یا بعد از توهم نهی فقط دلالت می کند بر رفع الحرمه. یعنی این امر حرمت را بر می دارد. دلیل آن این گونه مطرح شده. شرط دلالت امر بر وجوب عدم قرینه بر جواز ترک است.و عدم قرینه بر جواز ترک در مانحن فیه منتفی است. در یک کلمه امر بعد از نهی عند العرف و العقلا قرینهی عامه بر این است که آن نهی دیگر نیست.
مهمترین مباحث مطرح شده در این درس:
امر بعد المنع. جمله خبریه در مقام طلب. وجود قرینه. عدم قرینه.