کتاب اصول فقه مرحوم مظفر:
این درس اختصاص دارد به جواب چهارم تنافی. کار شناس محترم در آغاز به تبیین جواب چهارم تنافی پرداخته است. جواب چهارم: مرحوم مظفر ومحقق اصفهانی: در چند مرحله این جواب را به تعارض می دهند: مرحله اول: سلسله واجب شدن مأمور به مثل نماز: اول: شوق به مأمور به، مثل نماز. دوم: اراده مأمور به، مثل نماز. سوم: عدم المانع از امر به مأمور به، مثل نماز. چهارم: امر به مأمور به، مثل صلّ. مرحله دوم: سلسله واجب شدن مقدمه: اول: شوق به ذی المقدمه مثل نماز دوم: شوق به مقدمه به تبع شوق به ذی المقدمه، مثل وضو. سوم: عدم المانع از اراده مقدمه، مثل وضو. چهارم: اراده مقدمه، مثل وضو. پنجم: امر به مقدمه، مثل توضّأ. سپس به تبیین نتیجه پرداخته است. در مقدمات مفوته، قبل از وقت ذی المقدمه، شوق به ذی المقدمه و شوق به مقدمه در مولا است، ولی شوق به ذی المقدمه بخاطر مانع موجب امر به ذی المقدمه و وجوب ذی المقدمه نیست ولی شوق به مقدمه به خاطر عدم مانع، موجب امر به مقدمه و وجوب مقدمه است، پس در مقدمات مفوته، نه تنها وجوب مقدمه اشکال ندارد، بلکه وجوب مقدمه ضروری است.
مهمترین مباحث این درس:
جواب چهارم تنافی. مراحل پاسخ مرحوم مظفر از تنافی میان احکام عقل.