کتاب اصول فقه مرحوم مظفر:
این درس اختصاص دارد به تعقیب ادراک حسن و قبح. کار شناس محترم در آغاز به تبیین یک نکته پرداخته است. نکته: قضایای حسن و قبح، مثل العدل حسن و الظلم قبیح، از قضایای مشهورات بالمعنی الاخص (این قضایا واقعی جزء اتفاق نظر عقلاء عالم ندارد) هستند، از این مطلب به دو نتیجه می رسیم: نتیجه اول: وجود حسن و قبح برای افعال، به معنای حکم کردن تمامی عقلاء من جمله شارع بر حسن و قبح افعال است نتیجه دوم: اگر کسی حکم عقل به حسن و قبح افعال را بپذیرد و بگوید بین حکم عقل و حکم شارع ملازمه ای نیست، کلامش باطل است، چون حکم عقل به حسن و قبح افعال، حکم کردن تمامی عقلاء من جمله شارع به حسن و قبح است. سپس به تبیین علت انکار ملازمه پرداخته است. علت انکار ملازمه توسط صاحب فصول: اول: صاحب فصول گمان کرده کسانی که قائل به ملازمه هستند، قائل به ملازمه بین حکم عقل نظری و حکم شارع هستند. دوم: صاحب فصول گمان کرده کسانی که قائل به ملازمه هستند، قائل به ملازمه بین حکم عقل عملی به حسن و قبح و حکم شارع هستند، ولی حکم عقل عملی به حسن و قبح به علت درک کمال و نقص شخصی و یا درک مصلحت و مفسده شخصی و یا خلق و خوی و یا انفعالات نفسانی و یا عادت باشد و لذا منکر ملازمه شده است.
مهمترین مباحث این درس:
تعقیب ادراک حسن و قبح. نقد دیدگاه صاحب فصول در ادراک حسن و قبح. علت انکار ملازمه توسط صاحب فصول.