کتاب اصول فقه مرحوم مظفر:
این درس اختصاص دارد به ثبوت ملازمه عقلیه بین حکم شرع و حکم عقل. کار شناس محترم در آغاز به تبیین یک پرسش که آیا بین ادراک حسن و قبح به توسط عقل و بین حکم شارع ملازمه است یا خیر؟ پرداخته است. در این مسئله سه نظریه است: اول: مشهور: ملازمه وجود دارد. چون: صغری: انکار ملازمه بین ادراک عقل و حکم شارع، لازمه اش خلف است. کبری: و اللازم باطل. نتیجه: فالملزوم مثله. دوم: فاضل تونی و سید صدر: ملازمه وجود ندارد. سوم: صاحب فصول: ملازمه ظاهریه است اما ملازمه واقعیه نیست. سپس به تبیین ملازمه بین حکم شرع و عقل بواسطه برهان خلف پرداخته است. در ادامه به تبیین امر شارع به عمل درک شده توسط عقل پرداخته است. سوال: اگر عقل به حسن یک عملی حکم کند و شارع هم به همان عمل، امر کند آیا این امر مولوی است یا ارشادی؟ جواب: این امر و نهی شارع، ارشادی است. چون: صغری: اگر این امر و نهی مولوی باشد، لازمه اش لغویت است. کبری: و اللازم باطل، چون شارع کار لغو انجام نمی دهد. نتیجه: فالملزوم مثله. پس این امر و نهی ارشادی است.
مهمترین مباحث این درس:
ثبوت ملازمه بین حکم عقل و شرع. امر مولوی و امر ارشادی. تبیین ملازمه بواسطه برهان خلف.